بایگانی/آرشیو برچسب ها : شعر

مقدمه ژان فرانسوا لیوتار (۱۹۹۸-۱۹۲۵) در کتاب وضعیت پسامدرن از گفتمان‎‌های مختلف به عنوان بازی‎‌های زبانی یاد می‌‎کند. لیوتار در نقد فراروایت‌‎ها از دستاوردهای دو فیلسوف مشهور، لودویک ویتگنشتاین و توماس کوهن بهره گرفته است. او مفهوم بازی‎‌‎های زبانی را …

صبح مگر نه روزی برنای رعنا بودم، قهرمان افسانه‌ها بودم، تذکره‌ام نوشتنی بود بر اوراق طلا،_ نگر بختِ برنا! آیا به کدام گناه، کدام کارِ سیاه، چنین زار سزم؟ به ادّعاتان که ددان جَزَع می‌کنند، بیماران دست از امید می‌شویند، …

اشتباه چاپی آنجا که نوشته است برف، بخوان رد دندان‌های یک دختر آنجا که نوشته است چاقو، بخوان به مغز استخوانم رسیدی مانند سوت پلیس آنجا که نوشته است میز، بخوان اسب آنجا که نوشته است اسب، بخوان بار و …

رضا زاهد نیستیم هنوز هم من نیستم و نمی‌دانی چه طور شد که تو پیدا شدی پیش از اینکه هر دو گم شده باشیم * لابد خیال میکنی کار تو بود که پیدا شدی اگر بود پس رضا زاهد چه …

کارخانه‌دار پرسید: «همه‌ی مردم یک چرخ خیاطی، یک رادیو، یک یخچال و تلفن دارند. حالا چی تولید کنیم؟» مخترع گفت: «بمب.» جنرال گفت: «جنگ.» کارخانه‌دار گفت: «اگر راهی دیگری وجود ندارد، چرا که نه.» مردی با روپوش سفید اعدادی را …

هنر ذات‌گرا را می‌توان به زبان بوردیو هنری درونگرایانه و هنری دانست که به هیچ‌چیز جز خودش ارجاع نمی‌دهد. هنر ذات‌گرا توجهی به موقعیتی که در آن پدید آمده است ندارد. هنر ذات‌گرا هنری در خود فرو رفته است که …

طلا ۱ از سری که به‌اشتباه کرده‌یی تن     بیرون در ازای مبلغی ناچیز دوباره به خانه می‌آیی مثلِ ماشینی که مست کرده باشد تلو تلو بر تخت‌خواب می‌کوبی و رنگ‌ات می‌چکد از دست‌هام ۲ برای کنارآمدن با چه‌ می‌توان کرد …

ورق خوردن همه‌ی حرف‌های کتاب که نیستم چندتا باشم و نخوانی کافی‌ست؟ ورق بزنید حتی اگر نمی‌خوانید رد شوید دنیا کوچه نیست       که تنگ باشد من جنگی نبوده‌ام هرگز تا کج کنم راه از قفسه مرا دزدیدند چندین و چند …

بیدی از بلور، سپیداری از آب، فواره‌ای بلند که بادکمانی‌اش می‌کند درختی رقصان اما ریشه در اعماق بستر رودی که می پیچد، پیش می‌رود روی خویش خم می‌شود، دور می‌زند و همیشه در راه است: کوره راه خاموش ستارگان. یا …

دم را بر نقطه فرو گذاشت و گفت: امروز روز شدیدی است که پرنده‌ی مرده از دستان ما می‌پرد؛ پس آن مرد بازیافته بود که آب از جوش افتاده، افتاده بر زانوانش که بر سوراخی مهیب لرزیده بود. آن مرد …

غم قدم می‌زد روی خط افق های‌های و خورشیدها سرخ از گریه خونی‌تر می‌شدند بی‌صدا تا غروب کنند و خواب سراغ مرا از شب بگیرد جفت‌پاهایم را چه کسی قلم کرد وقتی که من راه رفتم روی خطی سپید و …

زاری در محله‌های قدیمی یک طرف ترک آجرها جوانی چه کسی‌ست؟ که گیاهان بر مزارهای شریف خودسر می‌رویند _لای درزها_ تا هر کجا که مرزی نباشد مثل تهران که از هر طرف حصارهایش را انداخته‌ است و‌ پوست‌کلفتی‌اش را می‌شود …