بایگانی/آرشیو برچسب ها : نقد شعر

مقدمه ژان فرانسوا لیوتار (۱۹۹۸-۱۹۲۵) در کتاب وضعیت پسامدرن از گفتمان‎‌های مختلف به عنوان بازی‎‌های زبانی یاد می‌‎کند. لیوتار در نقد فراروایت‌‎ها از دستاوردهای دو فیلسوف مشهور، لودویک ویتگنشتاین و توماس کوهن بهره گرفته است. او مفهوم بازی‎‌‎های زبانی را …

«طلسم» کاتی کوتی کلماتی کاتی کوتی کلماتی کلماتی رونده در راهی دور تا راهی دورتر از دور کلماتی چسبنده بر پایی لنگ از ابتدای این دروازه درهایی بسته تا دردی ناقص انسانی ناقص‌تر من می‌رسم نمی‌رسم می‌رسم نمی‌رسم می‌رسم نمی‌رسم …

اسطوره یکی از مهم‌ترین ابزارهایی‌ست که نهادهای قدرت از طریق آن بر مردم یک سرزمین حکم‌رانی می‌کنند. آن‌ها به‌طور هدف‌مند از این ابزار در مقاطع مختلف بهره می‌گیرند تا سلطه‌شان مدام باشد. اسطوره‌سازی و اسطوره‌پروری می‌تواند دائمی یا مقطعی باشد …

«بارانی» به اینجا که رسیدی آینه‌ها به تو پشت می‌کنند به‌هم می‌خورد آرایش گام‌هایت برمی‌گردی چیزی از قدم‌هایت به یاد زمین نمانده است به کوله‌پشتی‌ات دست می‌بری جز مشتی خاکستر به چنگ نمی‌آوری جایی پا گذاشته‌ای که به‌جای نام داغ …

صاحب این خانه کیست؟ نگاهی به شعر «صاحب‌خانه» از علیرضا کاهد نویسنده: لیلا بالازاده «صاحب‌خانه» وارد‌نشده می‌خواهی از همه اعتراف بگیری: «چرا خونه تاریکه؟» کلیدها را می‌زنی مه‌تابی به لکنت می‌افتد ولی بالاخره به حرف می‌آید و همه‌چیز روشن می‌شود …

حضور ناسازه‌ها در ساختار شعر به‌ معنا شوک وارد می‌کند و درون‌مایه‌ی اثر به‌سمت سابورژن/ویران‌سازی سوق داده‌ می‌شود که این‌کار بسیاران (hoi polloi) را فراری می‌دهد؛ تو گویی یک اوندینیست در اوج لذت کاریِ‌ خود آن‌ها را به‌شاشیدن وا‌ داشته! …

نگاهی به شعر«این برف» از مهرداد فلاح نویسنده: محمد مروج «این برف» این برف کلاغ می‌خواهد هرچه سیاه‌تر که بنویسی بهتر مشتی سنگ هم بردار وگرنه آن‌قدر که چشم هرچه آدم کور به قارقار نگاه کن! ببین چقدر شلوغ کرده‌اند …

«تعارف» یک تکه از دو قسمت مساوی یک لایه از شکم یک لایه از پوستش می‌کند و اضافه‌ را در بشقاب چاقو در دستش تعارف می‌تراشد برام تعارف همان گاز معروف نبود که برای آن سیب‌زمینی پوست می‌کند حوا؟ حالا …

“آلزایمر عشقی” مترو یا ذهن تو اصلا چه فرق می‌کند فرق از وسط باز یا که موهای جلویت را کوتاه کرده باشی مرغ‌ها زودتر از خروس‌ها بیدار می‌شوند اما خروس‌خوان صبح مهم است که بیدار می‌شود مترو یا ذهن تو …

افتاده‌ام روی لم با دیکتاتور‌ترین آغوش دنیا و در من که دست‌هام دمکرات کشیده حرف‌ها زده مرا برده از من با آن یکی را هم یکی در این خط‌ها که داری به برده‌ها می‌زنی هر روز پاهات را برداشته قدم …

باز بسته پرانتز باز پرانتز بسته هربار که مدادک اشاره‌ای می‌کند به سمت شست خبردار از گوشه‌ی چشم نگران‌ش به روده‌های دراز اطراف مداد را سُر لای دو عضله‌ی هلالی منقبض هر چه می‌نویسد باز هم خالی‌ست با رهایی از …

خمپاره افتاده ام تخت مثل یک خمپاره لخت که هی گود می شود در خود من غمی بزرگم که هیچ کلمه ای  نام کوچکم را نمی گوید اما تو صدایم کن جنگ تا از یاد ببرم همه را این سطرهای …