بایگانی/آرشیو برچسب ها : شعر

سر تو خراب شوم! بس که زیبایی‌ات را پنهان کرده‌ای بس که جاهای پنهانت را پیدا نمی‌کنم. به خدایی که در کوه آتش گرفته است! بس کن! این‌جا در حضور تو آتش‌بس را چه کسی به آتش کشیده است؟ جاهای …

«زبون‌بسته» نوشتن نیاز به کلمه دارد کلمه‌ای مثل سکوت روی آب که بر پوست انسان می‌نشیند و گاه از چشم او چکه‌چکه… کلمه‌ای مثل دریا که خیس می‌کند همه و می‌گذرد تا کسی نفهمد تمام این دست ‌و ‌پا زدن‌ها …

کاغذی از پیچ اللهِ همین پرچم که بپیچم چپ خیابان ا‌ست وهزار رودخانه‌ی سرخ که ریخته در آن و اخباری که از لهجه‌اش نمی‌دانم چرا تشنج نمی‌کند جهان هزار‌‌بار آمدم خودم را بخوابانم از این خیالی که تخت نمی‌شود… بازی …

مرا ببخش که این‌گونه غریب افتاده‌ای تو خاک می‌خوری من چوب بی‌خردی تو پا می‌خوری درمن انقلابی به‌پا می‌شود وقتی حراج می‌شوی کف خیابان سعیده نائینی

یک آن‌زمان که من از احتیاج جوانی و شرم به سوی تو آمدم با تمنا تو خندیدی و از عشق من یک بازی ساختی حالا خسته‌ای و دیگر بازی نمی‌کنی با چشم‌های تاریک به‌سوی من می‌نگری از روی احتیاج و …

«ناخن‌ها» به تو اندوه دادم تا مثل تقویمی تک‌رنگ از دیوارت بیاویزی آخر قلبم رو مثل جایی‌ پاره بر آستین‌م است فکر می‌کردی به از هیچ‌کجای‌ تو تا هیچ‌کجای خودم آن‌قدر فکر می‌کنم که راهی بیابم شاید؟ می‌دانم بهانه‌ای ندارم …

مرز (برای پسرم آرادکو و برای اولین عیدش) من‌و‌تو از مرز گذشتیم شهر من از محدوده‌ی دست‌های تو آغاز می‌شود شهر تو از انحنای کتف من من‌ و ‌تو وطن نداریم دو اسب چوبى داریم و از روی کابوس‌ها می‌پریم …

«کورتاژ» جای من باید تو را به در و دیوار خانه کوبید برای حبس تو در خاطر باید مدام توی چشم باشی این‌گونه بیشتر دوستت خواهم داشت دارم کم‌کم از تو متنفر می‌شوم و این اصلن برای قلب مادرم خوب …

با دست روی دست گذاشتن کی به کجا می‌رسد با این دست رو دست که رو بازی می‌کنی هر دستی را که هر دستی را نمی‌برد را می‌گیری و می‌گیرد از پی هم باز می‌گردد دست‌ به ‌دست هم دست‌ …

بدنی پر از جراحت پنهان و آشکار… دهانی خونین که یک بار به تبسمی فرخنده دسته‌گلی پیشکش آزادی هدیه کرد… چشمانی باز با نگاهی ثابت… این منم افتاده در کوچه‌پس‌کوچه‌های فورست گیت لندن؟ من اما در میهنم هستم همچنان که …

هرچه جان‌ می‌کَنَد باران رساناتر نمی‌شود اقیانوسِ میان‌مان و نمی‌رساند لب‌هات به من که مثل یک بطری کانادا‌ دِرای افتاده‌ام وسط این‌همه برف نارساناست اینهمه سیمِ لخت که میانِ ماست میانِ ما اینهمه گوشت‌ پلاستیکیِ با استخوان سفید‌ که مثل …

خاطره می‌شوم تو را داد می‌کشند درخت‌ها و گنجشک‌ها بر فراز خانه‌ی‌مان آوازهای مرده را تو می‌مانی میان راه من کنار دست‌هایت دردهای تازه‌ای پیدا می‌کنم قسم به اصفهان که نصف جهان در اندوه زاینده‌اش آه می‌کشند قسم به دلگیری …