شعر

باد ما را خواهد برد در شب کوچک من، افسوس باد با برگ درختان میعادی دارد در شب کوچک من دلهرهٔ ویرانی‌ست گوش کن وزش ظلمت را می‌شنوی؟ من غریبانه به این خوشبختی می‌نگرم من به نومیدی خود معتادم گوش …

و آن پرنده اگر تن به باد نمی‌داد نمی‌دیدی باد از کدام سوست نمی‌دانستی آتشِ یاقوت بر انگشت‌ت از چه خاموش شده‌ست پس با همین خموشیده با همین نگین نامه را سر به مهر نما این نفیر زمستانی… این صدا …

«از این راه‌ها» از این راه‌ها هم می‌توانستی آمده باشی یا حتی آمده بودی که سرخس‌ها این‌گونه سر خم کرده‌اند از جنگل بلوط بالا رفتیم امرودهای نرسیده را تماشا کردیم و رسیدیم باران ایستاده بود و قارچ‌ها چترهای‌شان را زیر …

تعارف یک تکه از دو قسمت مساوی یک لایه از شکم یک لایه از پوستش می‌کند و اضافه‌ را در بشقاب چاقو در دست‌ش تعارف می‌تراشد برام تعارف همان گاز معروف نبود که برای آن سیب‌زمینی پوست می‌کند حوا؟ حالا …

«اصل شمارش» من با ادامه پایین می‌روم مثل سطری که هنوز نخوانده‌ام بی‌طرفم در دست‌اندازی که نمی‌دانم چرا خراب می‌کند یکی را به پنج و دیگری را با دو صفر تنهایش رها می‌کنم چسبیده در ناخن‌ام پرگاری که می‌چرخد برای …

نمایش دُچارش غرب صدای ضربدری‌ست در کلاس ریاضی بی حاصل‌ست غم که باقی‌مانده تن‌ها بر صورت با این همه جیبم را زده اند تا در این شو رقصی کنم بندری در همین زمین که پاره می‌کند بلیط و هم‌چنان صدای …

سرفه من به دنیا می‌آمدم جز در مواقع نمی‌آمدم که هی می‌رفتم عینهو فرو به هرجا تا بیایی جای این‌ها بیای لب‌هات کو؟ نکند مرده بودم بودی و انباری که سرفه‌اش خون  مثل همین عکس که نیفتادی از بس افتادم …

“مردن به وقتِ تیرآهن”  صورتم را به این مجسمه‌های سفید ببندم، کبوتران مرا بخورند از سینه‌ام نفت بیرون می‌زند و سینمایی که عاشقش بودم تیرباران شده  زخمت را از گیج‌گاه من بیرون نکش! ما انا‌رهای منفجری بوده‌ایم در مرزهای بی تسکین …

“واقعیت رویای من است” واقعیت خواب‌های من است خون رویای من برگ‌تر از سبز – سبزتر از برگ گیاه که با دشنه تلکس خبرگزاری‌‌ها خنجر کلمات روزنامه نمی‌ریزد واقعیت رویای من است آن‌جا هیچ‌کس نمی‌داند که سیلی چیست؟ و چاقو شرمنده …

” سیاهی بر سیاهی ” می‌پرسد چرا سیاه پوشیده‌ای؟ نمی‌بینی ؟ عروسی است باران دارد با لباسی سپید می‌آید حتی اگر تو نامش را بگذاری برفی که بر گورستان می‌بارد می‌گویم بی برفی سپید عید تا عیدمان زمستان است در …

“زنباش” عاشق‌تر از من است؟ به زنی که زندگی نامِ کوچک‌ش با مردهای زیادی سرِ ستیز نداشته باشم اگر این‌هم زندگی می‌شود آخر؟ به دردِ من که جز من نمی‌خورَد از هرکجا رفتم خودم را آنجا گذاشتم کسی برنداشت سر …

در پاییز شاخه‌ها را زده‌اند برگ‌ها را به زمین ریخته‌اند و شنیدم که زنی زیر لبش می‌گفت: « تو گنه‌کاری » باد باران زده‌ی زرد خزان « تو گنه‌کاری » دل من جنگل سبزی بود و در آن سر بهم …