آنتی مانتال ادبیات فارسی، شعر، داستان، مقاله و نقد ادبی
برگزاری لایوهای اینستاگرامی متنوع و کارگاه‌های مجازی مستقل و خلاصه استفاده‌ی بهینه از امکانات فضای اینترنت، اگر یگانه‌راه مبارزه با سانسور و گفتمان مسلط نباشد، بی‌شک بی‌فایده هم نیست.
جهان امروز جهان لوح‌های توخالی‌ست و این قدرت است که تعیین می‌کند حقیقت چه باشد، نه حقّانیت.
و در این بین اگر شمشیرِ زور به دست ارتجاع افتاده باشد، بر درختِ سانسور هیچ سری به ثمر نخواهد نشست.
این روزها که ویروس کرونا بهانه‌ای شده تا فضای مجازی عرصه‌ای برای گفت‌و‌گو و هم‌زیستی عقاید مختلف و تولید خرده‌گفتمان‌ها باشد، نباید منفعلانه بر برج عاج خویش نشست و بدبینانه با هر موجی مخالف بود. باید دل به دریا زد و این موج را به سمتی هدایت کرد که بُرّنده و تأثیرگذار و بیش از پیش ایده‌مند باشد. توجه به #نشر_الکترونیک و #نویسندگان آن که تن به تأیید سانسور و وضعیت اسف‌بار امروز نشر کاغذی نمی‌دهند، یکی از همین ایده‌هاست. نشرهای الکترونیکی که متأسفانه حتی نزد جامعه‌ی ادبی ایران چندان به رسمیت شناخته نمی‌شوند.
از همین روی تیم تحریریه‌ی آنتی‌مانتال تصمیم گرفته است تا از امروز با نقد آثار منتشرشده در فضای مجازی و دعوت از نویسندگان‌شان برای برگزاری لایو و همچنین مصاحبه با دست‌اندرکاران این عرصه، تا حد توان در فرهنگ‌سازی این مسئله و معرفی صداهای مستقل دخیل باشد.
بدیهی‌ست که هر ایده برای تأثیرکردن در فرهنگ حاکم نیازمند حمایت است و این دعوتی‌ست از تمام #تریبون‌های_مستقل تا با پیوستن به این ایده و پروراندن آن، اعتراض خود را نسبت به وضعیت مسموم صنعت نشر و سانسور حاکم فعالانه ابراز کنند.
باشد که ادبیات پارسی بار دیگر به روزهای پرفروغ خود بازگشته، شاعران و نویسندگان ایران در جایگاهی شایسته‌ی کلمه سکنی گزینند.
«تیم تحریریه‌ی آنتی‌مانتال»
