آنتی مانتال ادبیات فارسی، شعر، داستان، مقاله و نقد ادبی
سایه
خاطره،
کشتی در حال دور شدن‌ست.
زمان محو کننده‌ست
دختربچه‌ها
از زمین‌لرزه، توفان و تندباد
از این‌ها می‌گذرند
کوچه‌ها هم، خانه‌اند
حتا شاید غریبه‌هایی تو را
عزیزتر بدارند
حقیقت را
دل، بیان می‌کند.
با رفتن پاپاها
کودکان، سایه‌‌ی خود را
می‌بینند.
تو
که بخشش در کارت نبود
حتا برای گناهان نکرده؛ (پس)
از دفتر تقدیر که نوشتی
تبعیت نکردم.
خود را برگزیدم
_ خَماندی این نهال
آن‌چنان که شاخه‌هام
دردش آمد _
باز هم می‌ترسم
از این‌که روزی بمیری؛
دختران پله‌کوب شده،
شکسته بزرگ می‌شوند و
پاپاها مُسن‌تر
نشه یاشین
برگردان:منصور بابالویان
《Gölge》
Zaman siler
uzaklaşan bir gemidir anılar
Fırtına deprem ve kasırga
hepsini aşar küçük kızlar
Sokaklar da bir evdir
belki de daha kardeş yabancılar
En doğrusunu
yürek söyler
babalar gidince
kendi gölgesini görür çocuklar
Sen ki asla bağışlamazdın
işlemediğimiz suçları bile
senin yazdığın kader defterine
uymadım
kendimi seçtim
-Yaşken eğdin
nasıl da nasıl da acıttın dallarımı-
Yine de korkuyorum
ölürsün diye bir gün
kırılmış, ufalanmış kızcığın
büyüyor ve yaşlanıyor babalar.
Neşe Yaşın
