بایگانی/آرشیو برچسب ها : شعر

I ما مردان پوکیم مردان پوشالی که بر یکدیگر تکیه داده‌ایم کله‌هایمان پر شده از کاه—آه! صدای خشک ما، وقتی در گوش هم نجوا می‌کنیم آرام و بی‌معناست چون وزش باد در علفزار خشک یا سریدن پای موش‌ها بر شیشه‌ی …

*لایه‌ی زیرین* گاهی بی هیچ دلیل خاصی نیرویی را در خود احساس می‌کنم تا دریا را با قاشقی کوچک خالی کنم در آن‌جا آن لایه‌ی زیرین گنجینه‌های رها شده را پیدا می‌کنم داستان‌های فراموش شده بقایای تو چندتایی را پنهانی …

نامه‌‎ایی عاشقانه در عمارتی شعله‌ور [آن سکستون ۲۷ سپتامبر ۱۹۷۴ ترجمه: صفورا هاشمی چالشتری] فاکسی عزیز، من در یک قفس هستم، قفسی که مال ما بود، پر از پیراهن‌‎های سفید و سالاد سبزیجات، یخ‎دانی به شیارهای شهوت‌‎انگیز ما می‌کوبید، فیلمی …

(۱) مسموم می‌کنم سلول‌هایم را با قرص-دودِ آرامبخش‌‌ها تا لذتِ خط خطی‌های تیغ بر پوست میل که درمی‌آوَرَد شیرابه‌ی اضطراب را لخته می‌شود آخرین درد در شاهرگِ گمان. (۲) آب چه اضطرابی داشت در کمر هستی چه عجول بود به …

به مادرم گفتم هنوز می‌توانی کِل بکشی؟ می‌توانی آن‌‌وقت که بند کفشم را سفت می‌کنم صورتم را می‌پیچم و جوانیم را به سینه ی خیابان می‌زنم پشتم بایستی و هلهله کنی؟ بایستی و خیابان را برایم امن کنی بایستی و …

ژوزفین بیکن (Joséphine Bacon) شاعر بومی کبک است که در سال ۲۰۱۹ کتابش پرفروش شد. ژوزفین بیکن همچنین مستندساز، ترانه‌سرا، مترجم و معلم از قوم اینو (Innu) در کبک کانادا نیز هست. او در ۲۳ آوریل ۱۹۴۷ در پِسامی متولد …

پروانه‌ای آبی بیرون پریده از دهان تو نامت را بر من تکرار می‌کنی و در اقیانوسی دوردست دزدان دریایی فیروزه‌هایشان را برایت هدیه می‌آورند رویا‌هایم از دهان سگی وحشی آویزان شده بود و خون تا انتهای بلوار را با من …

روزنامه گاهی به من بخند به زنی که روزنامه‌ای قدی‌ست گاهی به زن بخند به روزنامه‌ای قدی که ستون حوادث است گاهی از ته دل بخند به من به زن و به روزنامه‎‌ای که توقیف شد! …………………………………………………….. مردان انقلاب زن …

مقدمه ژان فرانسوا لیوتار (۱۹۹۸-۱۹۲۵) در کتاب وضعیت پسامدرن از گفتمان‎‌های مختلف به عنوان بازی‎‌های زبانی یاد می‌‎کند. لیوتار در نقد فراروایت‌‎ها از دستاوردهای دو فیلسوف مشهور، لودویک ویتگنشتاین و توماس کوهن بهره گرفته است. او مفهوم بازی‎‌‎های زبانی را …

صبح مگر نه روزی برنای رعنا بودم، قهرمان افسانه‌ها بودم، تذکره‌ام نوشتنی بود بر اوراق طلا،_ نگر بختِ برنا! آیا به کدام گناه، کدام کارِ سیاه، چنین زار سزم؟ به ادّعاتان که ددان جَزَع می‌کنند، بیماران دست از امید می‌شویند، …

اشتباه چاپی آنجا که نوشته است برف، بخوان رد دندان‌های یک دختر آنجا که نوشته است چاقو، بخوان به مغز استخوانم رسیدی مانند سوت پلیس آنجا که نوشته است میز، بخوان اسب آنجا که نوشته است اسب، بخوان بار و …

رضا زاهد نیستیم هنوز هم من نیستم و نمی‌دانی چه طور شد که تو پیدا شدی پیش از اینکه هر دو گم شده باشیم * لابد خیال میکنی کار تو بود که پیدا شدی اگر بود پس رضا زاهد چه …