فلورابلا اسپانسا «Florbela Espanca» شاعر زن پرتغالی، در سال ۱۸۹۴ میلادی در ویلا ویچوسای پرتغال متولد شد و در سال ۱۹۳۰ در سن ۳۶ سالگی در اثر خودکشی درگذشت. او به خاطر اشعار اروتیک و فمنیستیاش شهرت داشت. او سالها به تدریس پرداخت و سپس در رشته حقوق از دانشگاه لیزبورن فارغ التحصیل شد. از آثارش میتوان به رنجها، دلتنگی خواهر، عشق، شکوفایی سلامت اشاره کرد. شعر عاشقی از کتاب عشق اوست.
“عاشقی”
میخواهم عاشقی کنم
و در آن گم شوم
عاشقی کنم با خود عشق
اینجا آنجا
این یکی آن یکی و آن دیگری
هرکس
عاشقی کردن و عاشق کسی نبودن
به یاد آوردن؟ فراموش کردن؟
هردو یکی هستند
نگه داشتن؟ رها کردن؟
غلط؟ درست؟
آن کسانی که میگویند میتوان عاشق یکنفر بود
دروغ گفتهاند در تمام عمر
در هر زندگی بهاری وجود دارد
وقت گل دادن آواز باید خواند
برای خواندن است
صدایی که خدا به ما عطا کرده!
اگر باید بدل شوم به خاکستر و خاک
به هیچ
بگذار که یک طلوع باشد شبم
بگذار برای یافتن خودم
گم شوم
شاعر: فلورابل اسپانسا
برگردان: طیبه میرحبیبی
AMAR!
Eu quero amar, amar perdidamente!
Amar só por amar: Aqui… além…
Mais Este e Aquele, o Outro e toda a gente
Amar! Amar! E não amar ninguém!
Recordar? Esquecer? Indiferente!…
Prender ou desprender? É mal? É bem?
Quem disser que se pode amar alguém
Durante a vida inteira é porque mente!
Há uma Primavera em cada vida:
É preciso cantá-la assim florida,
Pois se Deus nos deu voz, foi pra cantar!
E se um dia hei-de ser pó, cinza e nada
Que seja a minha noite uma alvorada,
Que me saiba perder… pra me encontrar…
© ۱۹۳۱, Florbela Espanca
From: Charneca em flor
Publisher: Livraria Gonçalves , Coimbra, 1931
TO LOVE!
I want to love, to be lost in love!
To love just to love: Here… there…
This one, that one, another one,
Everyone! To love and not love anyone!
Remember? Forget? It’s all the same!…
Hold on or let go? Wrong? Or right?
Those who say they can love someone
Their whole life long are telling a lie!
There is in every life a Spring.
When it flowers, it must be sung.
The voice God gave us is for singing!
If I must come to ashes, dust,
Nothing, then let my night be a dawn
And let me be lost… to find myself.