“سرباز گمنام”
هر بار که نمایندەای میرود به جایی
میبرد تاج گلی باخود
بر سر مزار سربازان گمنام.
اگر فردایی،
نمایندەیی به سرزمین من آید
بپرسد مرا :
کجاست مزار سربازان گمنامتان؟
میگویم:
سرورم!
بر کنار هر جویی
بر سکوی هر مسجدی
در آستانەی هر خانه،
کلیسا
و غاری
بر سنگهای هر کوهی،
در زیر درختان هر باغی،
بر هر وجب خاک این سرزمین،
در زیر این آسمان آبی،
نترس! سرت را خم کن
بیپروا و آرام
تاج گلت را بگذار!
شاعر: عبدالله پشیو
برگردان: هلاله محمدی
ــــــــــــــــــــــــــــ
“سەربازی ون”
کە وەفدێ دەچێتە شوینێ
بۆ سەر گۆڕی سەربازی ون،
تاجە گوڵینەیەک دێنێ.
ئەگەر سبەی،
وەفدێک بێتە وڵاتی من
لێم بپرسێ:
کوانێ گۆڕی سەربازی ون؟
دەڵێم:
گەورەم!
لە کەناری هەر جۆگەیێ
لەسەر سەکۆی هەر مزگەوتێ
لەبەر دەرگای،هەر ماڵێ
هەر کڵێسەیێ،
هەر ئەشکەوتێ،
لەسەر گابەردی هەر شاخێ،
لەسەر درەختی هەر باخێ،
لەم وڵاتە، لەسەر هەر بستە زەمینێ،
لەژێر هەر گەزە ئاسمانێ،
مەترسە! کەمێک سەر داخە و
تاجە گوڵینەکەت دانێ.
عەبدوڵڵا پەشێو