آنتی مانتال ادبیات فارسی، شعر، داستان، مقاله و نقد ادبی
باد ما را خواهد برد
در شب کوچک من، افسوس
باد با برگ درختان میعادی دارد
در شب کوچک من دلهرهٔ ویرانی‌ست
گوش کن
وزش ظلمت را می‌شنوی؟
من غریبانه به این خوشبختی می‌نگرم
من به نومیدی خود معتادم
گوش کن
وزش ظلمت را می‌شنوی؟
در شب اکنون چیزی می‌گذرد
ماه سرخست و مشوش
و بر این بام که هر لحظه در او بیم فرو ریختن است
ابرها، همچون انبوه عزاداران
لحظهٔ باریدن را گوئی منتظرند
لحظه‌ای
و پس از آن، هیچ.
پشت این پنجره شب دارد می‌لرزد
و زمین دارد
باز می‌ماند از چرخش
پشت این پنجره یک نامعلوم
نگران من و تست
ای سراپایت سبز
دست‌هایت را چون خاطره‌ای سوزان، در دستان عاشق من بگذار
و لبانت را چون حسی گرم از هستی
به نوازش‌های لب‌های عاشق من بسپار
باد ما را با خود خواهد برد
باد ما را با خود خواهد برد
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
“با” ئێمه له‌گه‌ل خۆی ده‌با…
له‌م شه‌وه بچووکەی منا، مه‌خابن
“با” له‌ته‌ک گه‌ڵای‌داران ژوانی هه‌یه
ئه‌م شه‌وه بچووکه‌ی من،
دڵه‌خۆرپێی کاول بوونێکی تێدایه
گوێ راگره
ده‌نگی هه‌ڵکردنی تاریکی ئه‌بیستی؟
من به نامۆییه‌وه له‌م
به‌خته‌وه‌رییه ئه‌نواڕم
من گیرۆده‌م بەم ناهومێدیه‌‌مەوه
گوێ ڕاگره
ده‌نگی هه‌ڵکردنی تاریکی ئه‌بیستی؟
له شه‌ودا ئه‌مێستا شتێک تێدەپەڕێت
مانگ سووره و په‌ژێوان
و به‌م ئاسمانه‌وه هه‌ر سات ئەو
هه‌راسی داڕمانی له دڵدایه
هه‌وره‌کانیش گوایه،
وه‌ک ئاپۆره‌ی تازیه‌باران،
ماتڵی ساته‌وه‌ختی دابارینن.
ساتێک
و له دوای ئه‌وەوە،هیچ.
له پشت ئه‌م په‌نجه‌ره شه‌و
خه‌ریکه ئه‌له‌رزێ
زه‌وی خه‌ریکه ڕائه‌مێنێ لە
هه‌ڵسووڕانی خۆی
له پشت ئه‌م په‌نجەره، شتێکی نادیار نیگەرانی من و تۆیە.
ئه‌ی باڵابه‌ژن سەوز
ده‌سته‌کانت وه‌ک بیره‌وه‌رییه‌کی گڕگرتوو، بخه نێو ده‌سته‌‌عاشقه‌کانی من
و لێوه‌کانت به‌وێنه‌ی
هه‌ستێکی گه‌رم له بوون به لاواندنەوەی لێوی ئەڤینداری من بسپێرە.
“با” ئێمه له‌گه‌ل خۆی ده‌با
“با” ئێمه له‌گه‌ل خۆی ده‌با…
فرووغ فەڕوخزاد
وەرگێڕ: هەڵاڵە موحەمەدی
