بایگانی/آرشیو برچسب ها : غزلوارهٔ ۲۹

غزلوارهٔ ۲۹ شکسپیر چو به خلوت خویش غریبانه مویه‌ها بیاغازم از بخت پریش و بدنامی کر کنم گوش فلک با بیهُده شیون‌ها که زارم اینک من و این طالع ملعون چه می‌بود ار چو فلان در امّید بودم توانا به …

بیشتر بخوانید »